Gevraagd: 5 jaar ervaring in soortgelijke functie
Roos is er na 9 maanden therapie weer bovenop. Ze doet leuke dingen met haar vrienden en ze is erg blij om weer thuis te mogen wonen na haar opname. En ze is druk aan het solliciteren. Ik solliciteer ook als ik niet helemaal in het profiel pas en ik ga vaak naar ze toe om te laten zien dat ik vrolijk en enthousiast ben. Toch ben ik sinds mei nog nooit op een sollicitatiegesprek uitgenodigd.
Geen diploma hebben helpt niet, maar het probleem is vooral: geen ervaring.
Ik heb geen bewijs van wat ik kan, vertelt Roos. Ervaring is verplicht, maar niemand geeft je de kans om die ervaring ook op te doen.
Tim heeft vooral last van de concurrentie: Er zijn veel kandidaten in het sociaal werk, en veel van hen hebben meer ervaring dan ik. Ik heb stage gelopen bij de ombudsdienst van de postsector, maar ik denk dat ik toen niet de juiste ervaring opgedaan heb. Het was te administratief.
Daarnaast zit hij in een spagaat. Hij moet op verschillende paarden wedden: sociaal werk en IT. Dat lijkt meer kans op werk te geven, maar in werkelijkheid zit het hem in de weg. Op gesprek voor een ICT-job vragen ze vaak of mijn échte ambitie niet bij het sociaal werk ligt. Ik leg dan uit dat ik heus graag de ICT in wil. Maar dat doe ik blijkbaar niet goed genoeg. Misschien ben ik te eerlijk? Ik ben bang dat ze denken: hij weet niet wat hij wil.
Trajecten voor jongeren
Hoewel Tim het spijtig vindt dat hij het sociaal werk in de ijskast heeft moeten zetten, is hij blij met zijn omscholing. Ik mocht op sociaal werk blijven solliciteren, dat heeft me over de streep getrokken. Eerst deed ik de opleiding voor ICT Supportmedewerker. Ik dacht: dat is ook best een sociale job, maar het bleek veel te gemakkelijk voor me. Toen kon ik de opleiding System Security doen. Ik doe dat wel graag en ik haal goede punten.
INTEC begeleidt mij ook bij het werk zoeken. Vorige week heb ik met 3 werkgevers kennisgemaakt die een job of stage voor me zouden kunnen hebben.
Tim verwacht nu toch snel werk te zullen vinden. Ook Roos krijgt hulp, maar is minder tevreden. Ik ga elke dinsdag naar een begeleidingstraject van de VDAB. De meeste mensen daar zijn al jaren werkloos en echt desperate. Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ik het niet echt nodig heb. Ik solliciteer zelf al actief en ik weet hoe ik algemeen Nederlands moet praten en hoe ik leuk over moet komen.
Thuis in de zetel
Begin augustus bleek dat de Vlaamse jeugdwerkloosheid in juli met 5,1% gedaald is ten opzichte van vorig jaar. Goed nieuws, maar wat heb je daaraan als werkloze jongere?
Tim voelt zich de laatste tijd best gedeprimeerd. Ik ben een enthousiast persoon, ik doe veel met vrienden en met mijn lief, dat trekt mij wel op. Maar het is zwaar nu: een opleiding doen en ook nog sollicitaties, steeds naar al die gesprekken reizen …
Bij momenten denk ik echt: wat moet ik nu toch doen?! Je weet niet hoe lang het blijft duren, die onzekerheid is vervelend.
In het begin vond ik het heerlijk, werkloos zijn, zegt Roos. Ik wist: ik heb geen enkel vooruitzicht voor de toekomst, zoveel vrijheid! Maar op de duur werd het alleen maar moeilijk. Ik vind het vooral irritant dat er zoveel maatschappelijke verwachtingen rond hangen. Als ik het niet aan mijn mama moet uitleggen, dan wel aan de RVA of aan oude bommakes op straat…
Er zijn veel frustraties tussen mij en mijn mama omdat het contrast zo groot is: zij is altijd bezig en ik zit maar rustig in de zetel.
En de toekomst?
Over de toekomst hebben beide jongeren weinig ideeën. Onzekerheid is het sleutelwoord in hun toekomstbeeld. Alles staat of valt met werk, met dat gedroomde vaste contract. Tim: Ik ben het beu, ik wil aan mijn leven beginnen, met mijn lief gaan samenwonen. Ik zie er zo naar uit, een echt goeie job. Dan heb je zekerheid, en iets wat je graag doet. Maar op een gegeven moment moet je alles aannemen, ook als het niet je ding is.
Ik heb geen plan B, zegt Roos. Dit is al plan B. Plan A was: studeren en mentaal gezond zijn.
Ook zij is het inmiddels beu. Ik wil aan mijn eigen leven beginnen, verzucht ze. Ik heb erg in de put gezeten, en negen maanden lang in een heel beschermende omgeving gewoond, zonder veel prikkels. Nu voel ik me beter en wil ik erín springen, het leven ontdekken. Maar dat gaat niet, ik zit vast bij mama thuis.
Wist je dat?
- Begin 2013 startten er zogenaamde Werkinlevingsprojecten voor jongeren (WIJ). Met dit ‘werkplekleren’ moesten jaarlijks 1.275 Vlaamse jongeren zonder diploma aan een baan geholpen worden. In de eerste anderhalf jaar zijn er 2110 jongeren succesvol uitgestroomd. Daarnaast kwamen er 4.500 Instapstages beschikbaar, maar daarvan zijn er in twee jaar tijd maar 1.191 gerealiseerd. De Morgen kopte op 22 mei dan ook dat dit traject geflopt is.
- Europa investeert 1 miljard euro om het probleem van de jeugdwerkloosheid tegen te gaan. Dat geld gaat vooral naar Griekenland en Spanje, waar de jeugdwerkloosheid respectievelijk 58 en 55% is.
Ook op zoek naar een job? Ontdek deze websites:
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.