"Het stemt me vreugdevol dat God zich dagelijks toont in andere mensen"
Het valt me op hoe rustig Mattanja haar verhaal brengt. Duidelijk een vrouw die het leven aanvaard heeft, met de onvermijdelijke voor- én tegenspoed, zonder gelatenheid maar met veel vertrouwen in God en de mensen. Mattanja zegt ergens verderop in het gesprek: "Ik heb uiteindelijk geleerd om mijn zorgen in Gods handen te leggen en ik ben nog nooit bedrogen uitgekomen. Ondanks alles heeft hij me nog niet losgelaten. Eén voordeel van veel tegenslag is alvast dat je na verloop van tijd gemakkelijker kunt bepalen wat voor je verdere leven belangrijk is en wat niet. En materiële zorgen zijn dat duidelijk niet!" Ik wijs er haar even op dat deze uitspraak wonderwel aansluit bij de kern van het evangelie dat we deze ochtend mochten beluisteren in de zondagsmis: "Maakt u dus niet bezorgd voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen leed. (...) Trouwens, wie van u is in staat met al zijn tobben aan zijn levensweg één el toe te voegen? (Matteüs 6,24-34)".
Dat deze gelovige zekerheid van Gods nabijheid niets vandoen heeft met "fatalisme", met willoze berusting, blijkt meer dan eens uit de rest van Mattanja's verhaal. Het is een verhaal van grote betrokkenheid op en onvoorwaardelijk engage-ment voor andere mensen. Mattanja: "De vreugde van het geloof schuilt voor mij in de mensen om me heen. Ik ben geboeid door mensen, ik zie ze graag. En het is voor mij een grote zekerheid dat je God weliswaar niet lijfelijk kan zien, maar dat hij zich wel dagelijks aan je toont en laat voelen in en door onze medemens. Dat stemt me vreugdevol. Niemand uitsluiten is dus de boodschap. Zonder mensen om me heen voor wie ik mee mag zorgen, zou ik niet kunnen leven. Maar ook zonder God in mijn leven, zou ik het niet lang uithouden."
Het zijn geen ijle woorden die Mattanja uitspreekt. Haar betrokkenheid illustreert ze met tal van concrete voorbeelden: door haar inzet in de seniorenpastoraal, in het zieken- en bejaardenbezoek, in het sociaal restaurant voor mensen met een laag inkomen van wie velen een warme thuishaven moeten ontberen, in de parochie in het algemeen... maar ook door haar politiek en syndicaal engagement. "Niet de platte partijpolitiek, hoor..." stelt ze me onmiddellijk gerust, "ik ben een echte 'basiswerker'; geen politieker die gaat handjesschudden. Partijkleuren doen er voor mij niet veel toe. Het zijn de goede intenties en vooral de goede daden van de politieke vertegenwoor-digers die belangrijk zijn. Wie vertegenwoordigt de evangelische waarden? Wie kiest voor de zwakste mensen? Daar draait het rond. Ik stel me bijgevolg heel luisterend op tegenover mijn medemens. Tracht me oprecht in te leven in zijn of haar situatie. "Empathie" heet dat tegenwoordig met een moeilijk woord. Zich "in-voelen" in iemand anders. Zelf heb ik op jonge leeftijd ooit uitsluiting moeten ervaren. Dat grijpt diep op je in. Het is de gemeenschap, zeg maar de parochie, die me daarna heeft opgenomen en een tweede kans heeft gegeven. Ook daar was God overduidelijk aanwezig."
"Het geloof kan je niet uitleggen," besluit Mattanja, "God woonde al in mij nog voor ik het echt besefte." Om deze woorden kracht bij te zetten, diept ze het bidprentje van haar vader op. "Kijk," zegt ze, "hier staat een samenvatting van wat mijn vader dreef in zijn leven. Ik draag het altijd bij me, want het is intussen ook mijn levensdoel geworden: 'Ik hield steeds van de mensen. Ik wou ze graag gelukkig zien. Ik geloofde in hen. Ik wist immers dat U in hen woonde. Ik wist dat wij allen in Uw barmhartige liefde mogen schuilen. Dat alleen al maakte mij zielsgelukkig.'"
Zielsgelukkig... tiens, lang geleden dat ik dat woord nog ergens gehoord of gelezen heb. Ik drink na ons gesprek nog een kop koffie in "De Pastorie" en wandel daarna in een heel pril en nog wat schuchter lentezonnetje huiswaarts; onderweg vraag ik me af: "heeft de vreugde van het geloof uiteindelijk niet alles te maken met het geluk van onze ziel?" Alvast bedankt, Mattanja, dat je ons dat weer even onder ogen hebt gebracht!
Interview door: Piet Verstraete.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.