Hoe kan ik dit gevoel omschrijven ? Spontaan associeer ik vreugde met rust, berusten, loslaten, bezinnen. Niets moeten bewijzen. De drukte achter mij laten. Angsten en problemen loslaten. Alles komt goed, want Iemand zorgt voor mij. Mijn Vader is er. Ik kan altijd bij Hem terecht. Ik mag kind zijn, afhankelijk, aanhankelijk, opkijken naar Onze Vader. Ook de drukte van het leven even achter mij laten. Gewoon rustig zitten in de stilte van een kerk of kapel. Genieten van het kleurenspel van de zon in glasramen, van de ruimte die ruimte geeft, van de warmte die mij omarmt. De bijbel nemen en een toevallige tekst lezen en erover mijmeren: wat kan ik hiermee nú doen ? Luisteren naar die innerlijke Stem die mij inspireert, de richting wijst, kracht geeft, hoop ook. Of misschien vooral hoop ! Hoop dat alles goed komt. Hoop dat er een toekomst is. Als ik rustig ben kan ik genieten en mij gelukkig voelen. Ik kan loslaten en mij overgeven. Ik hoef geen controle te houden. Vreugde is ook samen delen, deel uitmaken, samen ... Verbonden zijn in tijd en in ruimte. Het heeft voor mij iets magisch, dat na 2000 jaar mensen rond eenzelfde Idee blijven samenkomen. Ik vind het heel speciaal dat ik op zoveel verschillende plekken kan komen en dezelfde rituelen herken en kan beleven. Vooral de verbondenheid met de lokale gemeenschap is een grote bron van vreugde. Ik voel mij opgenomen in één grote familie. Ik weet dat ik hier terecht kan. Het is een gevoel van geborgenheid. Samen vieren, samen feesten, samen treuren. Weten van mekaars grote plezier en verdriet.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.