Cedric en Ilse waren er bij tijdens de Wereldjongerendagen in RIO in 2013
Het moment dat me altijd is bijgebleven…
… is het moment waarop het hele dorp was samengekomen om een feest te houden voor ons, ‘de Belgische pelgrims’. Iedereen wou ons zijn kunnen tonen, en ze konden veel die Brazilianen: dansen, muziek spelen, gevechtsdansen, … Het was ook fantastich om dan zelf ook te mogen meedoen. Hun dankbaarheid en enthousiasme toen één van ons dan ook een liedje bracht, was hartverwarmend. (Ilse)
Deze ontmoeting was bijzonder/anders/….
De ontmoeting met een Vlaamse pater in de prachtige, rijke stad Salvador. Vlak naast het mooie centrum van deze stad hadden we een ontmoeting met hem, in de vieze, stinkende sloppenwijken. Daar woont hij in een vervallen kerk, hij slaapt er op een stuk karton op de grond. Niet alleen, hij doet dit uit solidariteit met de armen en daklozen die hij er opvangt. Zijn kerk staat namelijk open voor iedereen die geen plaats heeft om te slapen. Dit zijn drugsgebruikers, drankverslaafden, mensen zonder uitzicht, … Dankzij het werk van de Vlaamse pater hebben zij toch een plaats om naartoe te gaan, een plaats waar ze welkom zijn. (Ilse)
Wereldjongerendagen zijn voor mij….
een bevestiging geweest dat geloof wel degelijk jongeren aanspreekt. Zo vierden we met maar liefst 3 miljoen gelovige jongeren de eucharistie op Copa Cabana, het parelwitte strand in Rio de Janeiro. Op het eerste zicht roept dit misschien het volgende op: ‘3 miljoenen jongeren op één strand? dat moet daar nogal een feestje zijn geweest!’ En inderdaad het was een feest! Een feest waarbij God de gastheer was en waar er vreugde mocht heersen. Maar tegelijkertijd, werd ook de geborgenheid gewaarborgd, zo kon je bij wijze van spreken de zandkorrels over elkaar horen schuren door wind toen een stilte moment aanbrak. Een waar kippenvelmoment! (Cedrick)
Als ik nog een keer kon terug gaan naar .. Nova Redencao (het dorp waar ik tijdens de inleefreis logeerde).. dan …
zou ik gewoon tijd nemen om weer bij iedereen langs te gaan, om met iedereen te praten, om te genieten van het gezelschap, om nog eens samen een viering bij te wonen, … maar ik zou vooral de tijd nemen om iedereen te bedanken en te vertellen hoeveel ik nog aan hen denk en hoe fantastisch zij deze ervaring voor mij hebben gemaakt! (Ilse)
Mijn mooiste souvenir…
is dat ik Jezus mocht ontmoeten onder de Braziliaanse bevolking. Al grappend vergelijk ik Jezus daarom vaak met een moeleux au chocolate. Zo had Jezus voor mij tijdens de wereldjongerendagen een bruine huidskleur, net als het Braziliaanse gezin waarbij wij een week ons intrek mochten nemen. De ontdekking dat ‘mama di casa’ op het einde van de inleefweek een tweede mama voor mij was geworden, deed me beseffen dat Brazilianen echt crèmen van mensen zijn!
Na de wereldjongerendagen ben ik als gelovige …
gesterkt in mijn geloof en heb ik ontdekt dat ik als gelovige jongere niet alleen ben op deze wereld. De ervaring om samen met 3 miljoen gelovige jongeren van over heel de wereld te bidden en vieren op het strand van Rio de Janeiro, is echt iets unieks. Het schept een warme band om te weten dat er over heel de wereld gelovige gemeenschappen bestaan waar je mag en kan thuiskomen. (Cedrick)
Ik wens de deelnemers aan de Wereldjongerendagen in Krakau….
dat ze drie dingen mogen ontdekken:
Dat ze door hun ontmoetingen in Polen en Krakau mogen ontdekken dat er een God werkzaam is in mensen;
Dat ze ontdekken dat God ook dag-in-dag-uit werkzaam is in hen;
Dat ze de vreugde mogen ervaren en meenemen naar onze geloofsgemeenschappen in België.
Interview geschreven door Ilse Devos (22j.) en Cedrick Veryser (23j.)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.